Informatie
Maandag 07 november 2011 @ 00:00
Santa Marta is een van oudste steden van Zuid Amerika en een van de twee belangrijkste oudste steden van de Colombiaanse Caribische kust. Er wonen zo’n 410.000 mensen. Colombia heeft jarenlang een erg slechte reputatie gehad. Hoorde je Colombia, dan dacht je aan drugs, moorden en de FARC. Dat hoeft niet meer. Met een groot project ‘Plan Colombia’ en geld van Amerika (544 miljoen USD) is Colombia een groot offensief gestart tegen de drugskartels en andere guerrilla’s. De FARC is er nog, maar een van de kopstukken niet meer. Het zal niet lang meer duren voor een nieuwe kapitein opstaat. Tja, zo gaat dat. Maar Colombia is tegenwoordig relatief veilig. En zoals de toeristische kreet nu zegt: “the only risk is wanting to stay.” Hier in Santa Marta kun je ook gewoon ’s avonds rond lopen. Het is er druk, maar voelt goed.
Het is warm hier. Meestal staat er een windje, maar dit windje houdt ook siësta en schittert van afwezigheid tijdens het heetst van de dag. ’s Avonds, zodra de zon weg is, is het zeer aangenaam. Het wordt langzaam koeler en hierdoor komt de hele stad weer tot leven.
Vandaag hebben we verschillende wassen gedraaid. Lekker weer eens alle grote handdoeken gewassen, in een wasmachine die warm wordt. Meestal zijn er her en der wel wasmachines op de eilanden, maar die wassen met koud water. Hier niet! Ik kies meteen de warmste stand op zowel de wasmachine als de droger, waardoor Etienne vreest voor z’n T-shirts.
Net na het heetst van de dag, gaan we de stad weer in, op zoek naar de ‘officina de turismo’, het VVV. Vandaag is alleen alles dicht. Het is ‘de dag van de doden’. De super-supermarkt, Exito (wat ‘succes’ betekent in het Spaans en z’n naam echt eer aan doet), is wel gewoon open. Een mega keuze aan vlees en groente lacht ons toe, nadat we de tv’s, motors, kerstspullen en kleding, uitgebreid hebben bekeken. Het VVV is nog niet zo makkelijk te vinden. We worden van rechts naar links gestuurd, totdat ik uiteindelijk het nog maar eens vraag bij een soort universiteit. Een jonge knul, die relatief goed Engels spreekt, loopt wel even met ons mee. Nee, dit hadden we zelf niet 1-2-3 gevonden. Het is een waanzinnig mooi gebouw, Casa de Magdalena. Op het bordje op de muur staat inderdaad iets van ‘turismo’. Morgen maar even terug.
Verder werken we druk aan plan B voor de site. Het is wachten op actie van de helpdesk om de site vrij te geven, lukt dat niet, moeten we wat anders. Ook weten we al dat we met het fotoboek wat anders moeten. Als we zitten te internetten komt Vicky van de Boto aan lopen, zij zijn net aangekomen in de haven. Dat is leuk!! Oude bekenden uit Grenada. We hebben heel wat bij te praten.
geen reacties